Strona Miłośników Drobiu Ozdobnego
 
Start Porady Jak zacząć Forum Linki Kontakt
 
                         
                         
 

KARZEŁKI   ŁAPCIATE

Kury miniaturowe zwane też liliputkami lub karzełkami to prawdziwe pierzaste perełki, hodowane od najdawniejszych czasów jako ozdoba ogrodów i podwórek. Wśród kur miniaturowych szczególną urodą wyróżniają się karzełki łapciate znane też w Europie pod nazwą MILLEFLEURKY a nazwa ta pochodzi od francuskiego określenia MILLE FLEURS ,co znaczy tysiąc kwiatów i miano to w pełni uzasadnia paletę wzorów i barw występującą u tych uroczych kurek. Te ukwiecone kurki hodowane dawniej były dla ozdoby w dworach szlacheckich i folwarkach, gdyż tylko bogatsze warstwy społeczeństwa, mogły sobie pozwolić na  trzymanie drobiu nie przynoszącego wymiernych korzyści. W Niemczech kury te nazywane są Federfusige Zweghuhneri hodowana są tam licznie chyba we wszystkich barwach, występujących u tej rasy.

 

Ta  stara rasa cechująca się opierzonymi nogami , wzmiankowana była już w 1600 przez Aldrovandiego.Więcej opisów tych kur pojawia się specjalistycznych opracowaniach ok.1770 roku ,wraz z wzrostem popularności tej rasy w Europie /Rosja ,Francja,Belgia/

 Rasa ta znana  i hodowana była też w dawnej Polsce.

Jednym z polskich pionierów nowoczesnej hodowli drobiu ,był Stanisław Konstanty  Pietruski (z Siemuszowej) , autor specjalistycznych opracowań o tematyce hodowlanej , w tym bardzo interesującej książki pt.”KURY SWOJSKIE” , wydanej we Lwowie w 1866 roku.

Autor tego dziełka to postać nieprzeciętna ,wszechstronnie wykształcona , był on członkiem prestiżowej, „ Cesarskiej Leopoldyńsko-Karolińskiej Akademii badaczy przyrody w Jenie”, oraz członkiem wielu innych Towarzystw uczonych, krajowych i zagranicznych.

Swoją książkę autor pisał w Podhorcach w okresie od 17 listopada 1862 do 17 lipca 1864 roku.Pisana była w oparciu o własną praktykę hodowlaną i dostępne w tym czasie opracowania zagraniczne.W śród bibliografii autor wymienia też m.in.”Tygodnik rolniczo-przemysłowy krakowski”  i Roczniki gospodarstw krajowych w Królestwie Polskim. Kury łapciate są tam opisane jako; „Kury karłowate (karliki angielskie) z opierzonemi nóżkami”, autor opisuje ich wygląd , barwę oraz niezwykły wojowniczy temperament cechujący karłowate kogutki. O żywieniu autor pisze tak : „Pożywienie. Wprawdzie wszystko to jedzą co proste kury, chociaż ich na samym owsie i jęczmieniu długo nie utrzymasz, bo są wymyślne i delikatne.Chcąc je zdrowe mieć, trzeba im dawać na przemian piękną pszenicę ,hreczane krupy,proso, okruszyny z chleba i z bułki resztki z legomin; a małym kurczątkom z początku mrówcze jaja, później trochę na twardo posieknego jaja, a potem na sypko ugotowaną kaszę hreczaną” (kon.cyt.)

Na pierwszej wystawie drobiu , gołębi i innego ptactwa, zorganizowanej we Lwowie w 1900 roku , pani Anna Hetper z miejscowości Babule zaprezentowała jedną parkę tych kurek pod nazwą „Millefleur”, kurki te wystawione były do sprzedaży a ich cena wynosiła 24 korony (austriackie). Dla porównnia podam,że cena katalogu z tej wystawy wynosiła 50 halerzy.

Współczesne karzełki łapciate to niezwykle towarzysko usposobione ptaki.

Kogutki są bardzo opiekuńce i troskliwie wodzą swoje stadko.Nie są nadmiernie wojownicze i starają się unikać niepotrzebnych bójek i zatargów z innymi samcami. Kurki odznaczają się dość dobrym instynktem macierzyńskim,dobrze wysiadują jaja i troskliwie opiekują się potomstwem.

Ze względu na mocno opierzone nogi rasa ta wymaga nieco większej opieki i staranności ze strony hodowcy.Kurniki i wybiegi w wolierach muszą być starannie czyszczone a trawnik w ogrodzie musi być często koszony , tak aby poranna rosa zbytnio nie moczyła obfitego upierzenia.Zdarza się też ,że zbytnio wyrośnięte pióra na nogach trzeba umiejętnie przycinać aby umożliwić kurkom normalne poruszanie się.

Ze względu na fakt,że rasa ta nie posiada nadmiernej pasji do grzebania w ziemi , chętniej jest trzymana prze właścicieli małych ogródków,gdyż prawie nie czyni żadnych szkód w uprawianych roślinach.

Wyżywienie tych kurek nie jest kłopotliwe, lubią jeść i jedzą w zasadzie wszystko to co pozostały drób, oczywiście należy podawać im też  mieszanki mineralne oraz witaminy ogólnie zalecane dla drobiu. Szczepienie oraz zwalczanie pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych wg. zaleceń lekarza weterynarii.

Kurki miniaturowe mogą być ozdobą każdego choćby najmniejszego ogródka. Do „zakwaterowania” małego stadka, składającego się z jednego kogutka i dwóch kurek, wystarczy niewielki estetycznie wykonany „mini domek” połączony z małą wolierką. Kształt i wielkość takiego kurniczka, zależy tylko od pomysłowości i możliwości hodowcy.

Korzystając z okazji zaprezentuję na łamach „f&f”nową tendencję hodowlaną jaka w ostatnim czasie pojawiła się wsród miłośników drobiu miniaturowego. Jest to „szaleństwo hodowlane” w iście amerykańskim stylu o nazwie „city chicken”*Miniaturowe rasy hodowane są nawet w najmniejszych ogródkach w specjalnie dla nich budowanych przenośnych kurniczkach. Budowle te posiadają przedziwne kształty; np. samochodu, traktora, taczki itp. , zawsze jednak posiadają część bytową zadaszoną oraz  mini  podłogę (wybieg) z siatki. Kurniki te często przestawiane są w ogrodzie na nowe miejsce a siatkowa podłoga umożliwia kurkom skubanie świeżej trawy.Oczywiście jest też otwór umożliwiający wyjście kurkom do ogrodu.

Taka przydomowa mini hodowla, szczególnie polecana jest dla dzieci, gdyż pełni funkcję wychowawczą i edukacyjną, uczy obowiązkowości oraz  humanitarnego traktowania zwierząt.Na załączonych rycinach przedstawiam kilka projektów z serii „city chicken”, oraz projekty typowych małych kurniczków.

 

* ang. City –miasto , chicken - kurczę

Zbigniew Gilarski

 

OPIS RASY

Miniaturowa rasa z prostym grzebieniem i mocno opierzonymi nogami.

Waga – kogut – do 750 g ; kura – do 650 g

Kura znosi rocznie ok. 120 jaj w brązowej skorupce ; waga jaja ok. 30 g

Głowa – średniej wielkości

Dziób – niezbyt długi, barwy rogowo-niebieskiej

Grzebień – średniej wielkości, pojedynczy z pięcioma równo rozłożonymi zębami.

Oczy – oranżowo-czerwone , u czarnych dopuszczalne ciemne

Podbródek – żywo czerwony

Wąs – u odmiany wąsatej zakrywa brodę, i jest w barwie upierzenia

Zausznice – barwy czerwonej , małe, zaokrąglone,gładkie , u wąsatych barwa mało istotna gdyż zakryta jest wąsem.

Dzwonki – barwy czerwonej,małe,zaokrąglone,gładkie, u wąsatych zakryte wąsem

Kark – silny,lekko odchylony do tyłu,obficie opierzony

Grzbiet – szeroki, krótki,pełny, z długimi piórami

Ogon – ogon,pełny,szeroki,dość wysoko noszony – u koguta wyraźne długie siepówki

Pierś – dobrze wykrojona,wypięta do przodu,wysoko noszona

Brzuch – pełny,szeroki,głęboki

Skrzydła – długie,opuszczone lecz nie dotykające podłoża

Uda – średniej długości z sępimi piórami

Nogi średniej długości,obficie upierzone

Upierzenie – gęste,dobrze przylegające, gładkie

Ubarwienie – porcelanowe; złote,cytrynowe, srebrne, izabelowe,

Jednobarwne; białe,czarne,czerwone,żółte,perłowe                 

inne barwy -  złotoszyje,srebrzystoszyje, żółto-białe,czerwono-białe, biało-czarne columbia , żółto-czarne columbia.

Rozmiar obrączki – kogut 16 mm  , kura 15 mm

 

Dla zainteresowanych podajemy oryginalną niemiecką terminologię opisującą ubarwienie karzełków łapciatych.

 

 

Białoczuby polskie

Sebrytki

Karzełki Łapciate

Brahmy

Bantamki

Zielononóżki kuropatwiane
Nasze swojskie liliputki

Bażanty

 

  
   
   
   
   
   
   
   
   
   
                         
 

   

 

Admin